Zamanın Yüzleri

Zamanın derinliklerinde kaybolmuş bir yolcuyum,
Saatin akışında şekil bulan hayallerin izindeyim.
Geçmişin yankıları, geleceğin sessiz umutları,
Şimdi ise anın içinde bir sır gibi saklı, kaybolmuş.

Bir zamanlar genç, umut dolu bir bakışla baktım hayata,
Şimdi ise yaşanmışlıkların gölgesinde bir arayış içinde.
Kim bilir, belki de gerçek olan sadece anın kendisi,
Diğer tüm zamanlar birer yansıma, birer gölge, birer yanılsama.

Gözlerim yıldızlarda, evrenin sessiz melodisinde,
Her bir ışık, sonsuzlukta kaybolmuş bir düşünce.
Karanlık gece, ışığın dansıyla anlam bulur,
Ve bizler, bu dansın içinde anlam arayan göçebeleriz.

Zaman, bir nehir gibi akar; ama biz durup izleriz,
Geçmişin ve geleceğin içinde kaybolan anların peşindeyiz.
Belki de aradığımız, basit bir anın huzurudur,
Yüzlerce yıldızın altında, evrenin sessizliğinde.

İşte bu yüzden, yaşamın her anını kucaklarız,
Ve her bir düşünceyi, her bir anı anlamlandırırız.
Zamanın yüzlerinde, her şeyin ötesinde bir gerçek var,
O da, arayışın ve anın kendisinde bulduğumuz huzurdur.